11336

«Доўгія прамыя валасы, белая сукенка, яго першае каханне - гэтыя тры словы ледзь прыкметна застаюцца ў памяці Пэк-гу, калі ён хутка страчвае прытомнасць. Калі сярод праліўнога дажджу на парозе з'яўляецца таямнічая жанчына, Пэк-гу шакаваны да глыбіні душы. Не таму, што яна ледзь-ледзь нагадвае яму чалавека, якога ён ведаў даўно-даўно, а таму, што ён прымае яе за прывід. У сувязі з тым, што іх адносіны ўжо пачынаюцца нязручна, узнікае пытанне: што будзе з гісторыяй паміж гэтымі двума?»